تاريخچه و اهمي روزجهاني زبان مادري
تاريخچه
روز جهاني زبان مادري در سال ۱۹۹۹ توسط كنفرانس عمومي يونسكو به مناسبت يك حادثه خونين در كشور بنگلادش در سال ۱۹۵۲ نامگذاري شد. در آن سال، دولت پاكستان كه شامل دو منطقه پاكستان شرقي (كنوني بنگلادش) و پاكستان غربي (كنوني پاكستان) بود، زبان اُردُو را به عنوان تنها زبان رسمي كشور اعلام كرد. اين تصميم باعث خشم و اعتراض ميليون‌ها نفر از ملت بنگالي شد كه زبان مادري خود را زبان بنگالي داشتند.
- خروج كرده و خواستار اعتراف به زبان بنگالي به عنوان زبان رسمي كشور شدند. اما پليس و نيروهاي نظامي دولت پاكستان با تيراندازي به جمعيت پاسخ دادند و عده‌اي از دانشجويان و شهروندان را كشتند. اين حادثه باعث شعله‌ور شدن جنبش ملي بنگالي عليه حكومت پاكستان شد كه در نهايت به استقلال بنگلادش منجر شد.
- در سال ۱۹۹۹، دولت بنگلادش پيشنهاد داد كه ۲۱ فوريه به عنوان روز جهاني زبان مادري نامگذاري شود تا به ياد شهداي حركت زبان بنگالي و همچنين ترويج تنوع زباني و فرهنگي در جهان باشد. اين پيشنهاد توسط يونسكو پذيرفته شد و از سال ۲۰۰۰، اولين روز جهاني زبان مادري در سطح جهان برگزار شد.
اهميت
روز جهاني زبان مادري يك فرصت است براي تأكيد بر اهميت حفظ و ترويج زبان‌هاي مادري به عنوان بخش جدايي‌ناپذير از هويت فردي و فرهنگي هر قوم و ملت. زبان مادري نقش محوري در توسعه فردي و اجتماعي، حقوق بشر، آموزش، علم، فرهنگ، هنر، صلح و تعامل با ديگران دارد. زبان مادري همچنين منبعي است براي خلاقيت، تفكر انتقادي، گفتگو و حل مسائل.
اما آيا زبان‌هاي مادري در جهان در حال حفظ و ترويج هستند؟ متأسفانه خير. براساس گزارش يونسكو، حدود ۴۰ درصد از ۶۰۰۰ زبان زنده در جهان در خطر نابود شدن قرار دارند. هر دو هفته يك زبان در جهان منقرض مي‌شود. بسياري از زبان‌هاي كم‌كاربرد و كم‌برخوردار از منابع كافي براي حفظ و ترويج خود برخوردار نيستند. بسياري از فرهنگ‌ها و سنت‌ها به همراه زبان‌شان در حال فروپاشيدن هستند.
برچسب: ،